تاثیربازی رایانه ای سام ماجراجو بر فرزندان ما

آیا با این بازی آشنایی دارید؟

سام در این بازی دنبال چه ماجراهایی است ؟

به راستی فرزندان ما از اینگونه بازی ها چه آسیب هایی می بینند ؟

تاریخچة بازی های رایانه ای به اوایل دهة 60 میلادی برمی گردد. «استیو راسل» از دانشجویان دانشگاه MIT در سال 1962 نخستین بازی رایانه ای را به نام «جنگ فضایی» (Space War) طراحی کرد. داستان بازی، دربارة جنگ سفینه ای بود که شما باید ضمن کنترل آن به سفینة مقابل حمله و آن را نابود می کردید. بعد از آن، شرکت «آتاری» در 1972 بازی تنیس روی میز به نام «پَنگ» را روانة بازار کرد.
اشاره:
صنعت بازی های رایانه ای به یکی از پرسودترین صنایع برای تولیدکنندگان و پرطرفدارترین سرگرمی ها برای بسیاری از افراد در سطح دنیا تبدیل شده است. امروزه به علت ویژگی های خاصّ بازی های ویدیویی به شوالیه های مجازی، جذّاب و قدرتمندی در راستای ناتوی فرهنگی و جنگ صلیبی غرب علیه جهان اسلام بدل شده است. در این مبحث سعی خواهیم کرد به بازی های رایانه ای با محوریت آخرالزمان بپردازیم.
اپیش گویی دربارة آینده همواره یکی از دغدغه ها و دل مشغولی های بشر بوده و در طول تاریخ انگیزه های مختلفی باعث شده که انسان ها به پیش گویی دربارة رویدادهایی بپردازند که در آیندة دور یا نزدیک واقع می شود. در این میان پیش گویی دربارة حوادث آخرالزمان از جایگاه و اهمیت خاصی برخودار بوده و اقوام و ملل گوناگون با همة اختلافی که در باورها و اعتقادات خود داشته اند، به موضوع آخرالزمان و رویدادهای این عصر توجّه جدّی کرده اند. اما این دغدغه و دل مشغولی همیشگی بشر آنگاه که با علوم غیبی و دانش های خداداد پیامبران و اولیای الهی پیوند خورده، رنگ دیگری یافته است و از حالت گمانه زنی های بی پایه و پیش گویی های دروغین دربارة وقایعی که بشر راهی برای پی بردن به آن ندارد، خارج و به اخبار صادق مبتنی بر آموزه های وحیانی تبدیل شده است. صنعت جدید و نوپای بازی های رایانه ای نیز همانند نظام هالیوود، این سوژة جذاب و جهانی را محور بسیاری از محصولات خویش قرار داده و شاید به جرأت بتوان گفت که گوی سبقت را از آن ربوده است. انواع منجیان آخرالزمانی پا به عرصة رسانة بازی های ویدیویی گذاشته اند و بازی های مختلفی با این مضمون تولید و روانه بازار شده اند.
تاریخچة بازی های رایانه ای به اوایل دهة 60 میلادی برمی گردد. «استیو راسل» از دانشجویان دانشگاه MIT در سال 1962 نخستین بازی رایانه ای را به نام «جنگ فضایی» (Space War) طراحی کرد. داستان بازی، دربارة جنگ سفینه ای بود که شما باید ضمن کنترل آن به سفینة مقابل حمله و آن را نابود می کردید. بعد از آن، شرکت «آتاری» در 1972 بازی تنیس روی میز به نام «پَنگ» را روانة بازار کرد. این بازی بسیار ساده و متشکل از تعدادی مستطیل سیاه و سفید بود که خلاقیت چندانی در آن وجود نداشت. پس از آن بازی های رایانه ای سیر تکاملی خود را طی کردند و در اواسط دهة 80 بیشتر به سمت بازی های جنگی (Games War) سوق پیدا کردند. علت آن علاوه بر جوّ متشنّج دهة 80 آمریکا، ناشی از جنگ سرد با شوروی و دیگر برنامه های رئیس جمهور وقت آمریکا، ریگان، بود؛ بازی هایی مثل Start Light و...
در سطح جامعة ما بنا به علل متعدّد، به مقولة بازی های رایانه ای پرداخته نشده است. یکی از این علت ها کوتاهی عمر این پدیده در جهان و به خصوص کشور ماست. دلیل دوم این است که مخاطبان بازی های رایانه ای، کودکان و نوجوانان هستند و غالباً مسئولان و فعّالان عرصة فرهنگ به آن به مثابة یک ابزار سرگرمی و تفریح می نگرند. از همین رو به آن با رویکرد رسانه ای و عنصر تأثیرگذار فرهنگی دقّت و توجه نمی کنند.
با بررسی معیارهای کمّی و کیفی بازی های رایانه ای با صنعت سینما می توان به اهمیّت صنعت بازی های رایانه ای پی برد. چنانچه سود شرکت های فیلم سازی و بازی های رایانه ای را مبنای مقایسه قرار دهیم، به گزارش بسیاری از سایت ها، صنعت بازی های رایانه ای از سینما پیشی گرفته است؛ برای نمونه در شش ماه نخست سال 2005 فروش بازی های رایانه ای در کشورهای اروپایی، از فروش فیلم های هالیوودی بیشتر بوده است و این روند به طور صعودی ادامه دارد. آمارها نشان می دهد که روند تولید بازی های رایانه ای به سه تا چهار هزار نسخه در سال می رسد و با شتابی ملموس در جامعة جهانی در حال گسترش است. بیش از سی میلیون نفر در سراسر جهان بخش عمده ای از اوقات فراغت خود را با بازی هایی پر می کنند که بالغ بر ده درصد آنان بین چهار تا هفت ساعت از زندگی روزمرة خویش را به بازی های رایانه ای اختصاص داده اند. این آمار گستردگی بازی های رایانه ای را نشان می دهد. از سوی دیگر زمانی که یک کاربر صرف یک فیلم سینمایی می کند با یک بازی رایانه ای قابل قیاس نیست. یا در نظر گرفتن مدت زمان متوسط یک فیلم و با جاذبه های ویژه مانند موضوع با جذابیت های بصری و... ممکن است شخص یک فیلم را دو بار ببیند؛ یعنی به طور میانگین بین 3 تا 6 ساعت صرف یک فیلم خواهد شد. ولی مدت زمانی که یک کاربر بازی رایانه ای برای بازی در حالت ساده و یا حتی حالت استفاده از کدهای ویژه صرف می کند می تواند چندین برابر این زمان باشد که این زمان برای بازی ها و کارهای مختلف تفاوت دارد و گاه اختلاف بسیار فاحش دارد.
جالب است بدانیم در بسیاری از کشورهای غربی تولیدکنندة بازی های رایانه ای، سازمان ها، مؤسسات و مجموعه هایی تشکیل شده که بر ساخت و توزیع بازی های رایانه ای نظارت می کنند؛ برای نمونه در استرالیا مؤسسه OFLC که مسئول رده بندی فیلم و ادبیات استرالیاست، مسئولیت رده بندی و نظارت بر بازی های رایانه ای را نیز بر عهده دارد. در ژاپن نیز مؤسسة غیردولتی CERO، در اتحادیة اروپا مؤسسة «پگی» و همچنین در ایالات متحدة آمریکا مؤسسة ESRB همین نقش را ایفا می کند. ولی درکشور ما سازمان یا مؤسسه ای که مسئولیت نظارت دقیق و جامع بر بازی های رایانه ای را بر عهده داشته باشد، وجود ندارد در حالی که جای خالی چنین مجموعه ای در ایران کاملاً محسوس است، به خصوص که این سازمان با توجه به قرابت فرهنگی و ارزش های مشترک اسلامی می تواند بر رده بندی، تولید و عرضة این بازی ها نظارت داشته باشد.
همان گونه که ذکر شد، سوژة جذاب و جهانی «آخرالزمان» محور ساخت بسیاری از بازی های ویدیویی شده است. هم اکنون در صنعت بازی های ویدیویی انواع مختلفی از آخرالزمان را می توان مشاهده نمود و به همان میزان منجیان آخرالزمانی را؛ آخرالزمان تکنولوژیک، تخیلی، طبیعی، اسطوره ای و دینی از جمله این آخرالزمان هاست که در این میان به آخرالزمان دینی توجه خاص و ویژه ای شده است.
در آخرالزمان دینی انسان های شیطان صفت در قالب سازمان ها، گروه ها و حتی دولت های تروریستی قصد به دست گرفتن قدرت و تمام عناصر پاک و خدایی را دارند و شما در نقش بازیگر بازی رایانه ای به عنوان منجی و در لباس جاسوس خبره و با ایمان و یا سربازان مؤمن و معتقد غالباً آمریکایی و انگلیسی در نقش پلیس جهانی، حاضر شده، به مبارزه با دشمنان بشریت می پردازید.
این دشمنان در سه دسته قابل طبقه بندی هستند:
1. آلمان نازی و فاشیست ها که شما برای مبارزه با آنان به جنگ جهانی می روید. این در حالی است زمان زیادی از این جنگ می گذرد ولی همچنان سوژة خیلی از بازی هایی است که الآن تولید می شوند؛ بازی های مدال افتخار، ندای وظیفه، بازگشت به قلعه ولفنشتاین از جمله این بازی هاست.
در بازی «بازگشت به قلعة ولفنشتاین» تعداد زیادی از فرماندهان ارشد SS قصد دارند با توسل به تکنولوژی پیشرفته و قدرت های ماوراء طبیعی، موجوداتی را به وجود آورند که از آنها در جنگ با جهانیان استفاده کنند. شما در مأموریت های ضدّ اطلاعات خود در ارتش متفقین بایستی از اجرای این پروژه ها جلوگیری کنید والّا جهان در آستانة نابودی قرار خواهد گرفت. دشمنان شما در این بازی سرباز سادة آلمانی، نگهبان گارد آهنین، افسر نازی، دانشمند آلمانی، کارگران و مهندسان، زامبی شوالیه، زامبی آتشین و روبات مافوق سرباز، نمونه سازی شده اند که می بایست همة آنها را نابود کنید.
2. کمونیسم به عنوان تروریسم و مخلّ در نظم جهانی؛ در این بازی ها کشورهای شوروی و دیگر کشورهای باقیمانده از دوران جنگ سرد مثل کرة شمالی و کوبا مطرح می شوند. از این دست بازی ها می توان از بازی های جهانی در نزاع و نیز آژیر قرمز یاد کرد.
بازی آژیر قرمز، یک بازی استراتژیک است که خطر کمونیسم را به بشریت و آمریکا گوشزد می کند. در این بازی ارتش شوروی با تمام تجهیزات و امکانات خود به آمریکا حمله می کند. داستان بازی جهانی در نزاع سناریوی حقیقی جنگ های سرد بین دموکراسی و کمونیسم بین سال های 1989 و بعد را تداعی می کند.
3. تروریست ها، کشورها و دول اسلامی؛ در این بازی ها از رنگ سبز و نمادها و سمبل های اسلامی برای نشان دادن تروریست ها استفاده می شود.
استکبار جهانی و در رأس آن آمریکا، سعی دارد در بازی های رایانه ای، تجاوزهای خود را در میان مردم آمریکا و سایر ملّت ها به خصوص نسل جوان و نوجوان و کودکان آنها امری عادی و انسان دوستانه و در راستای صلح و دموکراسی در سطح جهان نشان دهد. آمریکا نماد خیر مطلق است و هر فرد، گروه و دولتی که مخالف نگاه و ارزش هایش باشد، محور شرارت جهانی هستند.
پس از فروپاشی شوروی، آمریکا به طور جدّی سعی دارد کشورها و گروه های مسلمان را بزرگ ترین خطر برای صلح جهانی معرفی کند؛ زیرا به قول نظریه پردازان، اکنون حکومت آمریکا به جای اژدهای بزرگ با مارهای سمی پرشماری روبه روست یا به قول «کیسینجر» با اسلام سیاسی به رهبری جمهوری اسلامی ایران. «ساموئل هانتینگتون» در همین رابطه می گوید:
ما دشمن داریم. این دشمن جهانی با توان دسترسی به همة نقاط دنیا که به ایده ای مسلح شده است و با تکنیک ها، تسلیحات، سنگ دلی و شقاوت در خود برای سلطه گری جهانی به میدان آمده و در هم کوبیدن این دشمن به کارکرد اصلی و اوّلی ما تبدیل شده است. اولویتی که با همان درجه و ضرورت غلبه بر فاشیسم و اتحاد شوروی دنبال می شد.
«با ما باشید یا در جمع دشمنان ما در جنگ با تروریسم قرار خواهید گرفت»، تفکری است که در آن اسلام رادیکال جایگزین کمونیسم اتحاد جماهیر شوروی شده است.

مقام معظم رهبری در مراسم افتتاحیة سومین «کنفرانس بین المللی قدس و حمایت از حقوق مردم فلسطین» در سالن اجلاس سران تهران در این باره فرمودند:
امروز استکبار جهانی، که رییس جمهور فعلی آمریکا سخنگوی آن است، دنیای اسلام را صریحاً تهدید می کند و سخن از جنگ صلیبی می گوید. شبکة استکباری صهیونیسم و سازمان های جاسوسی آمریکا و انگلیس در همة دنیای اسلام سرگرم فتنه انگیزی اند. هزارها فیلم سینمایی و بازی رایانه ای و امثال آن با هدف زشت نمایاندن چهرة اسلام و مسلمین تولید و روانة بازارها می شود.

بازی سام ماجراجو
ازجمله  بازی هایی که با محوریت آخرالزمان دینی ساخته و روانه بازار شده بازی «سام ماجراجو در پرسپولیس» است. شما در این بازی باید در نقش «سام استون» (Sam Stone) برای نجات بشریت، به زمان گذشته بازگردید و با اهریمن جهانی و ایادی آن مبارزه کنید. در این بازی، شما برای اینکه با ایادی شیطان مواجه بشوید باید به پرسپولیس ایران بیایید. جالب تر اینکه بدانید این بازی را یکی از شرکت های ایرانی ترجمه کرده است.
در این بازی شما ایادی اهریمن شیطانی را با شکل و عناوینی مثل کدوحلوایی و عقرب بالغ مشاهده می کنید. اما یکی از این ایادی، «کامیکاز بی سر» معرفی شده است.

(البته معمول است که در همه جا سر نماد عقل است لذا این تصویر یعنی معرفی ایرانی ها به عنوان موجوداتی فاقد عقل وشعور ومنطق )

شرکت تولیدکننده دربارة کامیکاز بدون سر می گوید:
این موجود سر ندارد؛ از همین رو او را برای عملیات انتحاری در خدمت گرفته اند. آنها دو بمب در دستان خود حمل می کنند و هنگامی که به اندازة کافی به شما نزدیک می شوند آنها را منفجر می کنند.
بی سر بودن کامیکاز به این معنی است که عقل و شعور و منطق ندارد. به نظر شما عمل او چه چیزی را به ذهن متبادر می کند؟ آیا تداعی کنندة عملیات شهادت طلبانة اسلامی نیست؟
بی شکّ، یکی از رمزهای موفقیت اسلام در رسیدن به اهداف خود در مدتی کمتر از نیم قرن، فرهنگ جهاد و شهادت طلبی است.

عملیات شهادت طلبانه به معنای عام آن به اقدامی اطلاق می شود که با قصد قربت و با علم به شهادت و با هدف ضربه زدن به دشمن شخصی، به انجام آن مبادرت می ورزد و کشته می شود. در مکتبی که جهاد در راه خدا پلی برای رسیدن به «احدی الحسنیین» است، شکست معنا و مفهومی ندارد. مکتبی که بتواند پیروانش را طوری تربیت کند که از مرگ نهراسند و کشته شدن را سعادتی ابدی بدانند از هیچ قدرتی هراس نخواهد داشت و هیچ مانعی قادر نخواهد بود او را از اهدافش باز دارد و در میانة راه متوقف سازد.

(که در این بازی از شیوه القا نا خود آگاه فرزندان وکودکان ما را به فرهنگ شهادت بد بین می کنند وشهادت را که یک ارزش دینی است را بد جلوه می دهند)
یکی دیگر از مواردی که باید دربارة این بازی مورد توجه قرار گیرد این است که هرچند شما به پرسپولیس در ایران می آیید اما اکثر نمادها و سمبل های اسلامی و اسلیمی و نه نمادهای ایران باستان است. گنبد، مناره و یا طرح های اسلیمی که بر دیوارها نقش بسته، گویای این مطلب است.

وقتی به دقت به بعضی از این نقوش اسلیمی نگاه می کنیم می بینیم نوشته شده: «و علی بابها» که بخش پایانی این حدیث معروف نبوی است: «انا مدینه العلم و علیٌ بابها».

در نگاه اول کاربر متوجه این مطلب نمی شود و آن را تنها یک طرح اسلیمی می بیند.
عبارت «العلم و علی بابها» در نقاط مختلفی از بازی مورد توجه قرار می گیرد. هرچند سعی شده این متن به طور متقارن اسلیمی به نمایش درآید تا کاربر در نگاه اول متوجه آن نشود. علاوه بر آن، در حالی که شما با سربازان اهریمنی مبارزه می کنید، با غول های سبزرنگی مواجه می شوید که گوی های سبز رنگ به سمت شما شلیک می کنند؛ غول هایی شیطانی که بالای دیواره های منقّش به نقوش اسلامی مستقر شده و به سمت شما شلیک می کنند. طرح زیر پای این شیاطین همان عبارت بالاست.

کار های دیگری نیز در این بازی تعبیه شده است مثل اینکه دوستان شما به رنگ قرمز و دشمنان شما به رنگ سبز می باشند ( تقدس زدایی از رنگ سبز )

اما نکته تامل بر انگیز
چرا در یک مرحله از این بازی باید به حدیث پیامبر و نام حضرت علی گلوله ای شلیک شود؟
آیا بچه های ما پس از بازی کردن این چنین بازی هایی در ناخودآگاه آنان تاثیر منفی به مسائل دینی ایجاد نمی شود؟
آیا فرزندان ما پس از بازی کردن چنین بازی هایی به رنگ سبز به عنوان نماد تقدس نگاه می کنند؟

و هزاران اما و اگر و سوالات مختلف ...

در این بازی، شما برای مبارزه با ایادی شیطان در نقاط مختلفی درگیر می شوید که غالباً منقش به نقوش اسلامی و همانند اماکن اسلام است.

محلی که در پایان بازی شما می توانید همة این شیاطین را نابود کنید در محوطة کلیساست. پس از نابودی شیطان شما با افتخار وارد کلیسا می شوید.
کاربر در این بازی باید مراحل سخت و دشواری را دنبال کند اما در نهایت در محوطة کلیسا با سربازان اهریمنی روبه رو شده، با شکست تمام آنان پیروز و پس از موفقیت سام، با افتخار وارد کلیسا می شود. اینجاست که شما موفق به اتمام مأموریت و نجات خود و بشریت می شوید و سوار بر موشک و سفینه ای می شوید که با باز شدن سقف کلیسا و پرتاب آن بازی تمام می شود. جای بسی تأمل است که کاربر در این بازی در اماکن اسلامی به مبارزه با شیاطین می رود ولی در نهایت در جوار کلیساست که می تواند بر آنان غلبه کند و خود و بشریت را نجات دهد و با پایان یافتن مأموریت خویش به سوی آینده ای روشن برود.

که این به معنی این است که اسلام باید از بین برود واین کلیسا است که منجی ونجاتبخش است وبه نوعی گرایش به مسیحیت را در نا خودآگاه فرزند نهادینه می کند