خجالت در سلام کردن فرزند؟

سلام دختری دارم ۲ و نیم ساله که اکثرا با اطرافیان خود بد خلقی می مند .مثلا وقتی پدر بزرگش یا یک بزرگتر دیگر با او سلام و احوال پرسی می کند اخم هایش را در هم می کند و می گوید :« برو! میگم برو !» چون ادب خیلی برایم مهم است به او تذکر می دهم بهتر می شود ولی به محض اینکه یک بزرگتر با او صحبت می کند دوباره شروع می کند نمی دانم چه برخوردی داشته باشم.لطفا راهنماییم کنید.

سلام دختری دارم ۲ و نیم ساله که اکثرا با اطرافیان خود بد خلقی می مند .مثلا وقتی پدر بزرگش یا یک بزرگتر دیگر با او سلام و احوال پرسی می کند اخم هایش را در هم می کند و می گوید :« برو! میگم برو !» چون ادب خیلی برایم مهم است به او تذکر می دهم بهتر می شود ولی به محض اینکه یک بزرگتر با او صحبت می کند دوباره شروع می کند نمی دانم چه برخوردی داشته باشم.لطفا راهنماییم کنید.

با سلام خدمت شما پرسشگر گرامی و ارجمند
در پاسخ و اجابت درخواست تان مبنی بر طرح موضوع مشکل فرزندتان توجه شما را به مطالعه مطالب ذیل جلب می کنیم :
بروز چنین رفتارهایی در این سن تا حدی طبیعی است اما سعی کنید فرزندتان را کمرو معرفی نکنید
هنگامی که ایشان از تعامل با دیگران واهمه دارد با او همدلی کنید
در خانه با ایشان تمرین کنید .مثلا بازی مهمانی رفتن وخاله ودایی بازی و..
موقعیت هایی را که باعث خجالت فرزندتشما می شود را شناسایی کنید
برای رفتارهای اجتماعی کودکتان هدف گذاری کنید و پیشرفت ایشان را بسنجیدکه به چه مقدار موفق بوده
هدف گذاری به این معنی که موقعیتهایی که ایشان مشکلی ندارد ویا مشکل کمتر دارد را بری او فراهم کنید و به مرور دایره این موقعیتها را افزایش دهید
سعی کیند اگر رفتارهای مثبتی می بینید به خاطر این رفتارها به او پاداش بدهید واین پاداش به میزان شناخت از ایشان وعلائق وسلائق ایشان متفاوت میشود(البته طوری عمل نشود که تبدیل به عادت شود و کودک متوقع بار بیاید )
گاهی اوقات رفتار اجتماعی دیگران را در جلوی فرزند تان تحسین کنید، تحسین کردن با مقایسه کردن ویا اینکه بگویید از او یاد بگیر تفاوت دارد
بدبینی کودک را از بین ببرید چرا که گاهی کودکان تصور می کنند یا او را دوست ندارند یا میخواهند او را اذیت کنند و...
بازی کردن با کودک و ایجاد انگیزه در او توسط برخی بازی ها ومحیطها ورنگها انگیزه های او را بیشتر می کند سعی کنید انگیزه های او را افزایش دهید
بااستفاده از عروسکهای دست کشی و بازی با کودک، سلام و رفتارهای اجتماعی را به او بیاموزید .
انتظار بیش از توان کودک از او نداشته باشید تا به مرور اوضاع بهبود یابد
وسواس گونه با او برخورد نکنید که احساس گناه در او شکل گیرد به نحوی که اعتماد به نفس او را خدشه دار کند
در تربیت فرزند عجول و سخت گیرنباشید (تربیت امری تدریجی است )
برخورد مهربانانه و دوستانه با کودکتان داشته باشید
به کارهای مختلف گروهی او را -تشویق کنید
سعی کنید در ارتباطات آرامش کودک را از بین نبرید
به حرفهای اوگوش کنید و سخنانش را قطع نکنید تا بتوانید به عمق خواسته های او پی ببرید
کارهای مثبت کودک را تشویق کنید و اعتماد به نفس او را تقویت نمایید
به هیچ وجه او را تنبیه نکنید
در تربیت فرزندتان هماهنگ و یکنواخت عمل کنید
برای کمک به او از همسالان و دوستان نزدیک استفاده کنید
کودک را در مقابل دیگران تحقیر و سرزنش نکنید

امیدواریم خداوند به شما و خانواده محترمتان توفیق بیش از بیش عنایت فرماید

مطالعه بیشتر :
روانشناسی کودک، حسین نجاتی، (1388)، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.