زهرازهرا، تا این لحظه: 18 سال و 11 ماه سن داره

پرسمان كودك

جدا سازی اتاق خواب کودک از کی ؟چگونه ؟

1390/7/5 16:24
نویسنده : مشاورروحانی
27,509 بازدید
اشتراک گذاری

سلام. میخواستم بپرسم که اگر بچه ای در همان اوایل کودکی در اتاق جداگانه نمی خوابیده واکنون 5 سال دارد والان که ازاو میخواهیم به اتاقش نمی رود و در اتاق جدا نمیخوابد. آیا میتوان کاری کرد که عادت کند و در اتاق خودش بخوابد؟ باتشکر
------------------------------------------------------
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
با توجه به اینکه برخی از خانواده ها معتقدند که اگر فرزندشان در کنارشان بخوابد آرامش خواهد داشت واگر نیمه شب ترسید بالمس پدر ومادر ونوازش آنان احساس امنیت می کندواگر
کابوس دیدویا دچار مشکل شدراحت تر میتوان به او رسید واو را آرام کرد وآرامش دادلیکن جهت فرایند جدا سازی اتاق خواب او اقدام نمی کنند تا اینکه با مقاومت فرزندان در بزرگسالی مواجه میشوند لذا ضمن اینکه
خوابیدن یک فرآیند خانوادگی است
همانگونه که یک روش واحد و معین برای پرورش کودک وجود ندارد، نمی‌توان یک ”قانون“ خاص و معین هم برای ایجاد عادت‌های صحیح خواب در کودک معرفی نمود. با این حال، چون الگوهای مخرب و نادرست به خواب رفتن، می‌تواند برای کل خانواده دردسر ایجاد کند. بسیار مهم است که بتوانیم شرایط و محیطی را برای خوابیدن کودک فراهم آوریم تا کلیه اعضاء خانواده احساس آرامش و راحتی نمایند لذا با توجه به اینکه کودک بعد از سن 6 سالگی بيشتر متوجه تفاوت جنسيتي مي شود و اگر كودك زياد در اين مسائل كنجكاو است بهتر است برای جدا سازی او حتما اقدام گردد هرچند که بهترین زمان بعداز 18ماهگی کودک است .لیکن هر خانواده‌ای باید شیوه خاص خود را پیدا کند. بنابراین می‌توان نکاتی را مورد توجه قرار داد تا این فرآیند اتفاق بیفتد .....

 

نکات :
1:برای کودکان کوچکتر، خوابیدن به‌منزله جدا شدن از والدین تلقی می‌گردد و بهترین راه پیشگیری کردن از چنین جدائی ”آگاهی پیش‌بینی‌پذیر“ بیداری است. بهترین راه حل در این مورد، آن است که جدائی را برای کودک آسانتر سازید در این راه می‌توانید از اسباب‌بازی‌ها، عروسک، یا سایر وسایل ایمنی‌دهنده مانند چراغ خواب و جعبه‌های موسیقی استفاده کنید. از همه مهمتر اینکه به فرزندتان اطمینان ببخشید که حضور دارید و مراقب او هستید، چه او خواب باشد و چه بیدار. آنچه باعث نگرانی کودک می‌شود آن است که در صورت جدا شدن از شما و خوابیدن، از او دور نشوید و در هنگام نیازش در دسترس باشید و در کنارش از او حمایت کنید.

2:سعی کنید عادت‌های به خواب رفتن فرزندتان را چندان پیچیده و طولانی نکنید. مثلاً برخی والدین صحبت‌های خصوصی با کودک را به زمان خواب و در کنار تختخواب او محول می‌کنند. سعی کنید چنین کارهائی را به زمان دیگری موکول نمائید. تنها کاری که کودک پس از قرار گرفتن در تختخواب انجام می‌دهد، تلاش برای خوابیدن است. بنابراین، در هنگام خواب کوشش کنید مهارت‌های به خواب رفتن کودک را افزایش دهید و در صورتی‌که کودک برای زودتر خوابیدن و راحت‌تر به خواب رفتن تلاشی کرد، صبح روز بعد می‌توانید با پاداشی که برایش در نظر گرفته‌اید (بدون اینکه شب قبل و هنگام خواب به او گفته باشید) او را تشویق و تلاشش را تقویت نمائید.
3:فرزندتان را تشویق کنید بر ترس‌‌هایش فایق آید. یک راه عمده عملی برای این منظور آن است که ترس‌هایش را بیان کند یا برای شما بازگو نماید. گاهی اوقات وقتی یک ترس یا یک تصور ترسناک را در قالب کلمات و عبارت بیان می‌کنیم، باعث می‌شود آن ترس کاهش یابد و یا حتی از بین برود(کودک بیان کندنه اینکه والدین بیان کننده باشند). حتی می‌توانید از فرزندتان بخواهید خواب‌هایش را نقاشی کند. هر دوی این کارها باعث می‌شود کودکان بر آنچه موجب ترسشان می‌شود کنترل داشته باشند.
4:ساعت معینی را برای خوابیدن تعیین کنید. این نظم و دقت در زمان خواب راحتی در ایام تعطیل نیز رعایت نمائید. این برنامه دقیق و منظم را برای کلیه کارهای روزمره کودکتان طراحی کرده همواره آن را ثابت نگه دارید. جدول زمانی به شما و کودک این امکان را می‌دهد تا وقت‌های خواب و خوراک خویش را پیش‌بینی نماید و به تنظیم ساعت بیولوژیکی درونی او نیز کمک خواهد کرد
5:طراحی یک آئین یا رفتار پیش از خواب می‌توان کمک‌کننده باشد. انتخاب رفتار مذکور با خود شما است که می‌تواند خواندن یک کتاب قصه، تعریف داستان لالائی خواندن یا گوش دادن به موسیقی باشد و حداکثر از ۲۰ دقیقه قبل ازخواب کودک اجراء گردد
6: برای آنکه به کودکتان کمک کنید تا خواب خوش و راحتی داشته باشد، باید والدینی خلاق، همکاری‌کننده و صبور باشید
7:می‌توانید عروسک‌های کودک را در کنارش بخوابانید و قبل ازخواب، او و عروسکش را بوسیده و به هر دو شب‌بخیر بگوئید. هرگاه شرایط به خواب رفتن برای کودک، شرایط مطلوب و دلچسبی باشد به وی کمک می‌شود تا مشتاقانه زمان خواب خود را انتظار بکشد و بهداشت به خواب رفتنش به بهترین شکل حفظ شود
8: هرگز کودک را به خاطر اینکه شما را بدخواب کرده سرزنش نکنید. اگر کودک در طی شب چند بار از خواب بیدار شد و به خواب رفت، به‌جای اینکه او را به خاطر بدخواب کردنتان سرزنش کنید. تلاش‌هائی را که برای دوباره به خواب رفتن انجام می‌دهد، تحسین نمائید. کودک تحسین و تشویق شما را در هر شرایطی می‌طلبد اگر کودک توانست به‌خوبی به خواب رود فردا صبح صمیمانه مورد علاقه او را برایش ترتیب دهید و آن را به نشانه جشن (پیروزی) او در داشتن یک خواب خوب تلقی نمائید
9: مدتی سعی کنید در کنار کودک قرار بگیرید و احساس امنیت وآرامش را به او منتقل کنید وزمانیکه به خواب رفت اتاق خواب او را ترک کنید وهمچنین در نزد اقوام وخویشان جدا خوابیدن او را تعریف کنید وکار بزرگی جلوه دهید چرا که شاید در ابتدای این روند کارسختی به نظر برسد لیکن موجب بالا رفتن اعتماد به نفس او، بيشترشدن
رفتارهاي مثبت او و ارتقاء سطح رضايت از زندگي در او خواهد شد

 

------------------------------------------------------------------------

بنده پسر یک ساله ای دارم . پزشک اطفال معتقد است که کودک باید تا 3 سالگی در تخت پدر و مادر و در آغوش مادر بخوابد.
متاسفانه همسر من ایشان را از 4 ماهگی در اتاق خودش می خواباند تکلیف چیست؟ همسرم به هیچ وجه ب این کار موافق نیست.

-----------------

با سلام و خسته نباشید خدمت شماوالدین گرامی
با توجه به اینکه مکان و البته نگهداری کودکان با تفاوتهای زیادی بین خانواده ها انجام می شود و با توجه به شرایط خانوادگی، بافت فرهنگی، بهداشت روان مادر و پدر و شهر و مکان زندگی و خانه بین افراد ، و حتی بین خود کودکان هم فرق می کند.هر چند که اصول کلی هم هست ولی خوب در بیشتر اوقات نمی توان یک نسخه برای همه پیچید در مورد جدا کردن اتاق کودک هماینگونه است....
اهمیت خواباندن نوزاد در کنار مادر تا سه ماهگی یا شش ماهگی که بر کسی پوشیده نیست و اغلب اوقات تا بیشتر اوقات بر آن تاکید فراوان می شود چیزی که مورد اهمیت است و نظرات مختلفی هم در موردش داده شده از این سن به بعد می باشد
والدین از این واهمه دارند که اگر در نوزادی فرزندانشان را پیش خود بخوابانند دیگر نتوانند وقتی بزرگتر شدند آنها را به تنها خوابیدن ترغیب کنند. البته هیچ منبع معتبری در این زمینه پیدا نکردم تحت این عنوان اما خیلی از والدینی که شب ها فرزندانشان را پیش خود می خوابانند گزارش کرده اند که بچه هایشان وقتی به سن دو، سه سالگی می رسند و از نظر جسمی، احساسی و شناختی رشد می کنند، خیلی راحت تخت والدین را ترک کرده و مستقل می خوابند.
لیکن باید شرایط کودک را درنظر گرفت ومحل خواب او به گونه ای نباشد که تولید نگرانی کند (به لحاظ نوروارتباط با والدین و..) چرا که بروز برخی ترسها در کودک درشکل گیری شخصیت او اثرگذار خواهد بود .

مراجعه کنید به کتاب نسیم مهر توشته آقای حسین دهنویی

پسندها (2)

نظرات (3)

مامان گیسو
6 مهر 90 1:17
سلام و خسته نباشید ممنونم از مطلب با ارزشتون اما خداییش این کار خیلی سخته من فکر نمی کنم از پسش بر بیام خدا کنه منم بتونم یه روزی از خودم جدا بخوابونمش
مامان الهام
6 مهر 90 13:13
ممنون از مطالب مفیدتون
خادم
6 مهر 90 16:34
سلام..ممنونم از قدم رنجتون