اثرتغذيه دركودك

نقل كرده‌اند كه يكي از علماي بزرگ اصفهان در عصر صفويه، امامت مسجد جامع شهر را به عهده داشت. شبي پسر خردسال خويش را به همراه خود به مسجد آورده بود، پسربچه از ورود به مسجد خودداري كرده و در حياط مسجد نشست. پس از رفتن پدر،‌ چشم پسرك به مشك آبي افتاد كه متعلّق به يكي از نمازگزاران بود. وي آن را با سوزني سوراخ كرده و با آبي كه از آن مي‌ريخت، مشغول بازي شد. پس از پايان نماز، پدر از اين موضوع آگاه شد و بعد از جبران خسارت صاحب مشك، دست پسر را گرفته و با حالتي ناراحت و غمگين به خانه آمد.
او در خانه، بعد از نقل ماجرا خطاب به همسرش گفت: من در تغذيه، تهيه درآمد حلال، رعايت آداب و رسوم اسلامي، قبل از انعقاد نطفه و بعد از آن و همچنين در دوران كودكي و نشو و نماي فرزندمان با جدّيّت تمام كوشيده‌ام؛ ولي لغزش و خطاي امروز اين كودك، نشانگر تقصير يكي از ما دو نفر است.
مادر درنگي نموده و بعد از اندگي تأمل و تفكر گفت: من هم مثل شما در رعايت آداب شرعي و نكات تربيتي كمال دقت را به عمل آورده‌ام؛ اما يك بار هنگامي كه به اين طفل باردار بودم، به منزل همسايه رفتم، درخت انار همسايه توجه مرا به خود جلب كرد و من يك لحظه وسوسه شدم و بدون اجازه همسايه به يكي از انارها سوزني فرو برده و مزّۀ آن را چشيدم. ممكن است لغزش امروز كودك از خطاي آن روز من ريشه گرفته باشد و اشتباه آن روز من، در عمل امروز فرزندمان جلوه نموده است.
مرحوم الهي قمشه‌اي در ديوان خويش در مورد انسانهاي حلال‌طلب و آثار آن، چنين سروده است:
به روزي در پي كسب حلال‌اند
به حشر آسوده ز اندوه و وبال‌اند
دهد رزق حلال آسايش دل
شود بر طاعت دلدار مايل
حرام از دل برد مهر و وفا را
كند ناپاك قلب باصفا را