خودمونی با عمو پورنگ
با سلام
عرض تسلیت دارم ایام شهادت امام رضا علیه السلام رو
در جواربارگاه رضوی نایب الزیاره شما دوستان هستیم وسپاسگذارم از زحمات شما
با توجه به فرمایش نبی مکرم اسلام که فرمود :ان في الجنه دارا يقال له دارالفرح لايدخلها الا من فرح الصبيان براستي كه در بهشت خانه اي قرار دارد كه به آن ((خانه شادي)) گفته مي شود. كسي به آن وارد نمي شود مگر آنكه دل کودکان را شاد کند
تلاش دوستانی چون عمو پورنگ(آقای فرضیایی) ویا دوستان فیتیله به نوعی مصداق این فرمایش پیامبر است که گل لبخند را بر لبان کودکان می نشانند . با توجه به اینکه کودکان آینده ساز کشور هستند واز این بزرگواران در رسانه تاثیر پذیری عجیبی دارند لذا به عنوان یک کارشناس کودک ونوجوان چند سوال به ذهن میرسدکه مطرح میشود امید است که بتوانم پاسخ بگیرم
1: چرا در ویژه برنامه های مذهبی (مناسبتها ) کیفیت برنامه ها پایین می آید به لحاظ انتقال محتوی به کودکان دچار ضعفهای زیادی است ؟
2:به راستی اگر موسیقی را از برنامه های عمو پورنگ وسایر عموها وخاله ها بگیرند اگر نبود شهرت اینان بازهم توان نشاندن گل لبخند را برکودکان داشتند ؟؟(توانمند بودن)
نمیتوان منکر نقش موسیقی بر روح وروان کودکان شد اما نباید این عامل تبدیل به یک مسئله خیلی مهم شود که محتوی اصلی برنامه به حاشیه می رود وموسیقی تبدیل به یک اصل در برنامه میشود
3: با توجه به اینکه قشر زیادی از مخاطبان بیننده برنامه این بزرگواران(عموها) هستند کاش به لحاظ های مختلف سازندگان این برنامه ها شجاعت به خرج می دادند که برنامه خودشان را در یک ویژه برنامه از سوی خودشان در بوته نقد کارشناسان کودک (اعم از کارشناسان مذهبی در فضای رسانه و سایرکارشناسان قرار دهند ) چرا که اگر نقدمنصفانه وبا راهکار صورت بگیرد قطعا در تربیت فرزندانمان که مخاطب رسانه وبرنامه های کودک هستند موثر خواهدبود
اینم نظر عمو پورنگ که لطف کردن وپاسخ دادن