ترس از مدرسه

با سلام و خسته نباشيد دختر من هفت ساله هست،ْمدرسه مشكل ميره، سه چهار روز اول خيلي خوب بود ولي تا الان كه دوهفته است ميگذره با گريه مي ره مي گه مشق نمي خوام بنويسم كلاس ورزش دوست ندارم كلاس فارسي نگاره ها رو دوست ندارم ، زنگ مدرسه زود بزنن ،‌ مشق ننويسم و بابا بياد دنبالم، شما بيا داخل دفتر بشين و ...
باسرويس مي ره و بر مي گرده.اونجا دوست هم داره پارسال با هم يك پيش دبستاني بودند دوستش اصلا اين كارها رو نمي كنه.به خاطر اينكه صبح راحت پاشه شب ساعت هشت و نيم ديگه خوابه. هر چي اين حرفها مي زنه من روي خودم نمي آورم ولي بهتر نمي شه. مي خواستم راه حلي به من بدهيد؟ متشكرم

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
یکی از اختلالات روانی شایع در دوره ابتدایی و پیش دبستانی, ترس از مدرسه ودل خوش نبودن به این محیط است که در کودکان دوره آمادگی و اول ابتدایی از فراوانی بیشتری برخوردار است.
با شروع فصل بازگشایی مدارس بعضی از کودکان تقریبا دچار اضطراب جدایی از والدین به خصوص مادرشان هستند. در حقیقت ترسی که مایه اصلی آن هراس از مدرسه است علت جسمانی و فیزیولوژیکی ندارد و فقط ناشی از به هم خوردگی وضع درون است.
لذا در کودک این اضطراب جدایی به صورت‌های گوناگون خود را نشان می دهد مانند بهانه گیری ها ،بدخلقی ها ،گلایه کردن وعدم سازش ویا احیانا اختلال در هضم غذا, بی اشتهایی, مشکلات خواب, تب و...
با توجه به اینکه کودک به جزییات همه قوانین و مقررات مدرسه واقف نیست بنابراین مواظب باشید در او تهدید و ترس ایجاد نشود چرا که این مسائل می تواند مشکل آفرین باشد, مانند این سخن که والدین به فرزند خود می گویند:" اگر غذا نخوری به معلم تان خواهم گفت." در این دوران به طور معمول کودک نگران و دلواپس والدین خود به خصوص مادر است.
برای بهبود شرایط واوضاع مسائلی خدمتتان تقدیم می گردد امید است مفید واقع شود .
1. هر زمان که میسر بود کودک را با خود به مدرسه ببرید. برای او از مدرسه صحبت کنید. اطراف و فضای داخل آن و حتی مسئولان مدرسه را به او بشناسانیدتا آمادگی لازم را کسب کند.
2. برای خرید وسایل مدرسه کودک نظر او را جویا شوید تا ترغیب بیشتر صورت پذیرد .
3. برای بردن کودک به مدرسه از زور, تهدید یا تنبیه استفاده نکنید. زیرا شدت اضطراب او را بیشتر خواهد کرد.
4. به احساسات و حرف‌های فرزندتان با دقت توجه کنید. در مسیر برگشت از مدرسه, فرزندان دوست دارند همه چیز را برای والدین, به خصوص برای مادر تعریف کنند. سعی کنید شنونده خوبی برای صحبت‌های او باشید.
5. خاطرات خوب و خوش خود و یا خواهر و برادر بزرگ تر او را از مدرسه برایش بازگو کنید.
6. با آرامش کودکان را به مدرسه بفرستید و از اصرار‌هاو تاکید‌هاو امر و نهی‌های زیاد بپرهیزید چون اضطراب‌هابه فرزندان منتقل می شود.
7. از مدرسه به عنوان حربه ای برای تنبیه استفاده نکنید. برای مثال نگویید "اگر مشق‌هایت را ننویسی, به معلم تان می گویم."
8. توجه و عکس العمل زیاد موجب تقویت ترس در کودکان می شود. از این رو از این موارد بپرهیزید.
9. فرزندتان را هر شب به موقع و در ساعات معینی بخوابانید.
10.با کمک وهمکاری معلم ایشان بیشتر از نیرو و توان کودک از او تکلیف درسی نخواهید وبه مرور این علاقه را ایجاد کنید
11. به گونه ای برخورد نکنید که کودک برای رفتن به مدرسه احساس گناه کند. هنگامی که می گویید"ما کار می کنیم و زحمت می کشیم تا تو درس بخوانی" او فکر می کند مرتکب گناه و جرم بزرگی شده است لذا از این شیوه استفاده نکنید بلکه آینده خوب را برای او ترسیم کنید مثلا خلبان شدن . پلیس شدن و.. ویا تهیه برخی کتابهای مصور نقاشی ورنگ کردن که مربوط به مشاغل است تا در ایشان ایجاد علاقه کند

12. همراهی کردن کودک در روزهای اول سال تحصیلی بسیار مهم است.
13. از سرزنش و تحقیر فرزندتان برای رفتارهای نادرست او, به ویژه در حضور دیگران , خودداری کنید.
14. با برنامه ریزی نامناسب برای انجام تکالیف و درس خواندن, تمام اوقات فراغت و استراحت را از فرزندتان نگیرید.
15. دانش آموز خود را حتما با ظاهر آراسته به مدرسه بفرستید تا نزد همکلاسی‌های خود شرمنده و خجالت زده نشود.
16. اگر یکی از وسایل مدرسه اش را گم کرده است , از او بخواهید فردا در مدرسه جستجو کند تا آن را بیابد و از معلم و همکلاسی‌هانیز کمک بگیرد. نباید او را برای این بی توجهی تنبیه کنیدیا بترسانید.
17. وقتی کودک از مدرسه به منزل بر می گردد, حداقل یکی از اعضای خانواده (به خصوص مادر) در انتظار او باشد. حتی المقدور از دادن کلید خانه به فرزند و یا پشت در منتظر گذاشتن او جدا بپرهیزید زیرا اضطراب در این گونه فرزندان "بچه‌های کلید به دست و پشت دری" بسیار بیشتر از بچه‌های دیگر است.
18. فرزندتان را با دیگری مقایسه نکنید. (به ویژه در بدو ورود به مدرسه) که او اصلا ترس ندارد ،او درس می نویسد ،او ....
19. فرزندتان را با توانایی‌هاو مهارت‌هایش آشنا کنید. تا به این نتیجه برسد که با تحصیل ودرس این مهارتها را می تواند به فعلیت برساند
20. از این خطای رایج که فرزندتان را به صورت کودکی خودتان تصور کنید و بخواهید نیازهای ارضا نشده دوران کودکی را به وسیله او برآورده شود, جدا بپرهیزید. به یاد داشته باشید که او انسانی دیگر و متفاوت است و احساسات مخصوص به خود را دارد.لذا ازمشوقهای مختلف مانند وعده پارک .وعده های شدنی وخوب استفاده کنید اما مواظب باشید (شرطی) نشود
21. اگر فرزندتان "درون گرا است", او را ضعیف و درمانده قلمداد نکنید بلکه با ایجاد مهارت ارتباط , واگذاری نقش‌هاو مسئولیت‌های اجتماعی به او کمک کنید تا بتواند با افراد جدید آسان تر ارتباط برقرار کند و با آنان حرف بزند و نیازهایش را بیان کند.
22. در پایان مدرسه نیز باید سعی کنید شرایط کودک را درک نمایید. کودک پیش از این در زندگی پر از هیجان و بازی و نشاط به سر برده است و حال نشستن در درس و سکوت ونظم و انضباط دقیق برای او قابل توجیه نیست. باید شرایط بهتری را برای کودک فراهم کرد.