شعر معرفی خدا به کودکان

عاااالی

سلام.خداقوت... اعیاد شعبانیه مبارک... وبتون جال و کاری خلاقانه و قشنگه...ان شاءالله موفق و منصور باشین و در رسیدن ب هدفتون ح.زهرا(س) یاورتان... ی سوال: برا از بین بردن پرخاشگری در نوجوان چ راهکاری را پیشنهاد می فرمایید؟ طریقه برخورد با این نوجوان ک دختر پرخاشگری هس چ کنم؟ تشکر " یازهرا " سلام سپاس از شما پرخاشگری و عصبانیت یکی از ویژگی های دوره نوجوانی است که اغلب خانواده ها با آن درگیر هستند و نسبت به این مسئله اعتراض دارند در حالیکه نباید دنبال این باشند که او دیگر پرخاشگری نکند بلکه باید با انجام کارهایی آن را کاهش دهند. چون قسمت اعظم پرخاشگری او دست خودش نیست به دلایلی است که به آن اشاره می کنیم : ۱- اصلی ترین دلیل پرخاشگری تغییرات هورمونی در نوجوان است. تغییرات خلقی در دختران نوجوان به سبب تغییرات هورمونی مربوط به قاعدگی است که به دلیل این تغییرات، دختران در حالت خلقی نامناسبی قرار گرفته و گاهی هنگام صحبت کردن با والدین رفتارهای پرخاشگرانه‌ای از خود نشان می‌دهند. که این مقدار از پرخاشگری در نوجوان طبیعی است و باید والدین آن را درک کنند و با رفتار نامناسب تشدیدش نکنند. نوجوان در این حالت سریع برآشفته می شود و خودش نیز سبب این امر را نمی داند. در بیشتر مواقع در این حالتها باید والدین سکوت کنند تا نوجوان از این حالت خارج شود و بعد صمیمانه با او سخن بگویند و با قاطعیت و محبت به او آگاهی های کافی را بدهند و همچنین به او بیاموزند چگونه خشمش را کنترل کند. ۲- عامل دیگر برای پرخاشگری نوجوان الگو برداریست. نوجوان اگر در محیط خانواده خشونت را مشاهده كند او نیز پرخاشگر می‌شود و اینگونه قدرت طلبی می کند. پس باید ابتدا والدین رفتارشان را اصلاح کنند. ۳- عامل دیگری که پرخاشگری را افزایش می دهد درک نکردن دوران نوجوانی از سوی والدین است. والدین باید بدانند فرزندشان در حال فاصله گرفتن از دوران کودکی است و نباید با او همانند یک کودک رفتار کنند؛ رفتار کنترل‌گرانه‌ای که با یک کودک 7 ساله می‌شود نباید با یک نوجوان 12 بشود. لازم است والدین هم‌زمان با بزرگ‌شدن فرزندشان یک‌سری آزادی‌های معقول و نه افسار گسیخته به آنها بدهند؛ به این معنی است که اختیار کنترل‌شده‌ای به او بدهند تا بتواند برنامه‌های محدودی را برای خود در نظر بگیرد. داشتن این محیط، برای حفظ صمیمیت رابطه بسیار مؤثر است. والدین بایستی این را بدانند که نوجوانشان دیگر کودک نیست که در مقابل دستورات و فرمان‌ها، مطیع باشد. آنها باید بدانند که نوجوانشان در حال بزرگ شدن است؛ پس لازم است به او احترام بگذارند و از روش‌های دیگری به غیر از تحکم، برای صحبت استفاده کنند و با این روش، ارتباط مؤثر و سازنده بین خود و فرزنداشان را از بین می‌برند. نوجوان به دنبال استقلال، خودشناسی، هویت‌یابی و کشف این امر است که چه تصمیم‌هایی را می‌تواند به تنهایی بگیرد. اگر والدین به این امور بها ندهند پرخاشگری او افزایش پیدا کرده و از آغوش خانواده دور می شود و خانواده دیگر نمی تواند یک پناهگاه امنی برای او باشد لذا رعایت این موارد بسیار ضروریست. بنابراین بطور کلی در برابر پرخاشگری نوجوان نباید جبهه گرفت و و باید سکوت کرد و در زمان مناسب با او صحبت کرد و باید توجه داشت که او دیگر کودک نیست و باید به او شخصیت داد و احترام گذاشت اینگونه ارتباط صمیمی تر با والدین خواهد داشت و پرخاشگری او نیز کم خواهد شد .