لجاجت کودک

با سلام ، من یک پسر دارم که 3 سال و 8 ماه سن داره که بعضی اوقات خیلی لجبازی میکنه و باعث عصبانیت بیش از حد من و مامانش میشه ، که اینجور مواقع ما درمانده میشیم که چه جوری با بچه رفتار کنیم که نتیجه بخش باشه . مثلا صبح ها وقتی مامانش میخواد ببردش مهد کودک ، بهانه جویی میکنه و میگه من میخوام امروز فلان اسباب بازی را با خودم ببرم و آنقدر سر این موضوع گریه و زاری میکنه تا اینکه وقت مهد بردنش یک خرده دیر میشه و مامانش هم با این اوضاع مجبور میشه بچه رو مهد کودک نبره ، ضمنا اینم بگم که تو این مهد بجز روز پنج شنبه روزهای دیگه بچه ها مجاز به بردن اسباب بازی با خودشون نیستند. البته بعضی و قت ها خود من هم این مشکل رو با بچه دارم ، مثلا یه وقتهایی تو خونه که میخوام استراحت کنم مرتب میاد و نمیزاره من بخوابم یا بعضی وقت ها که میبرمش بیرون بلافاصله که میریم بیرون میگه من خسته شدم من بغل کن یا بزار رو قلم دوشت و از اینجور چیزها . اگه ممکنه ما رو راهنمایی کنید.

------------------------------------------------------------برای مشاهده پاسخ به ادامه مطلب بروید

با سلام وعرض ادب
در پاسخ واجابت به درخواست تان گفتنی است عواملی مثل سن فرزندتون ، حالات عصبی و امر و نهی های بی مورد و بیش از حد شما ،ویا احیانا تنبیه بدنی ایشون و حتی پشیمونی بعد از تنبیه. هر کدام از این عوامل می تونه بر لجاجت فرزند شما تأثیرگذار باشه .
در درجه اول باید این نکته را تأکید کنم که سن 3 تا 6 سال سن لجاجت کودک است به خاطر ویژگیهای رشدی وی بروز می کند و اصلاً نمی توان گفت او دچار اختلال رفتاری شده لذا اگر می بینید در سنین بیشتر از این سن هنوز لجاجت ادامه پیدا کنه به خاطر این است که . در این مرحله درست با کودک رفتار نشده ویا اینکه الگو پذیری نا مناسب از والدین ودیگران داشته است لذا
. علت لجاجت در این سن رشد من کودک است و می خواهد خود و محیطش رو بشناسد . کودک در این زمان به رشد کامل شناختی نرسیده و نمی تونه تعادلی بین خودشناسی و ارتباط اجتماعیش برقرار کنه به همین دلیل رفتارهای نافرمانی وی به عنوان لجاجت برای دیگران تلقی می شود . در این سن این نکته مهم است که گرچه کودک ممکن است بتواند خوب صحبت کند اما صحبت ها و منطق بزرگترهارو خوب درک نمی کند بنابراین دست از خواسته خود بر نمی دارد و صحبت های منطقی والدین نیز نمی تواند کمک موثری بکند چون کودک از خواسته خود دست برنمی دارد . والدین باید خواسته های منطقی کودک و آنهایی را که ضرری ندارد اجابت کنند و خواسته های بی منطق و خطرناک او را خیلی قاطع ولی آرام رد کنند . در اینجا این نکته حائز اهمیت است که اگر والدین با تمام خواسته های کودک مخالفت کنند و یا با پرخاش و ستیزه جویی دائم با او مخالفت کنند ممکن است این لجاجت در کودک تثبیت شود و در آینده اختلال رفتاری لجاجت رو در کودک شکل دهد .
در اینجا این نکته قابل ذکر است که بی محلی در موقعیت های لجاجت کودک می توان این رفتار را کاهش دهد . چنانچه در برابر لجاجت کودک لجاجت بورزید ، خشونت نشون بدید و بخواهید با سرسختی کودک دست از لجاجتش بردارد فایده ندارد که بماند این رفتار را در او تثبیت می کنید.
تشویق های به جا ، سریع و مناسب در بعد از هر رفتار مطلوب کودک می تواند رفتارهای مثبت را در او تقویت کرده و لجاجت را در ایشان کاهش دهد . پس این نکته را به خاطر داشته باشید امر و نهی بیش از حد ،
فشار آوردن روی کودک برای انجام کارهای یکنواخت و قانونمند تکراری ،
قول دادن و عمل نکردن به اونها ،
لجاجت و خشونت در برابر کودک و تنبیه او ،
بی توجهی و بی محبتی به کودک
عواملی است که باعث تشدید و تثبیت لجاجت می شود . حتی گاهی اوقات در این شرایط کودک حرکات پرخاشگرانه از خودش نشان می دهد و ما والدین آنها را به حساب لجاجت کودک می گذاریم . در سنین بیشتر از 6سال اگر این رفتارهای ناپسند از والدین و حتی اولیا مدرسه به چشم بخورد موجب بروز اختلال لجبازی در کودک خواهد شد و در آن زمان باید به یک مشاور و روانشناس مراجعه کرد .
پرسشگر گرامی اولاً سن کودک شما ایجاب می کند این رفتارها را از خود نشان دهد . دوماً در خودتون دلائلی که این چند وقت شما را عصبی و کم حوصله کرده ریشه یابی کنید و سعی کنید به اعصابتون مسلط شوید و هیجاناتتون رو کاهش دهید و با منطق و استدلال و به آرامی سعی کنید مشکلات موجود را برای خودتون کمرنگ کنید . با این کار هم خودتون آرامش پیدا می کنید و هم هیجاناتتون رو روی بچه کمتر نشون می دید . سوماً به خاطر داشته باشید تنبیه و امر و نهی مداوم باعث تشدید لجاجت کودک می شود و اگر ادامه داشته باشد آن را تثبیت می کند . از همه بدتر این است که شما اگر بعد از تنبیه زمانی که پشیمان می شوید به خاطر فرار از عذاب وجدانتون محبت افراطی به فرزندتون نشون بدید و خیلی از امتیازاتی را که به او نمی دادید در اون زمان بهش بدید . در اینصورت او یاد می گیرد که چکار کند تا شما را عصبانی کرده ، کتک بخورد و سپس به تقویت های مثبت بعد از آن برسد . اگر این تذکرات رو عملی بفرمایید مجادله های روانی و ارتباطی بین شما کم خواهد شد و می توانید با آرامش به مسائل آموزشی کودک رسیدگی کنید . کودک ممکن است گاهی اوقات به خاطر انتقام از افراد عمداً مایل به فراگیری آموزشهای آنها نباشد .
لذا سعی کنید در برخورد بااو دقت بیشتری داشته باشید وهنگام عصبانیت زمان مناسبی برای تربیت نیست لذا ابتدا کنترل خویش را (پدر ومادر) به دست بگیرید سپس به فکر تربیت درست باشید
ونکته دیگر این است که اشاره فرموده اید وقتی که میخواهید استراحت کنید اجازه استراحت نمی دهد به یاد داشته باشید کودک نیازمند توجه وهم بازی شدن است لذا وقتی وارد منزل می شوید مدتی با او بازی کنید وبرای او وقت بگذارید تا فرزندتان به لحاظ نیازهای درونی خود تخلیه شود واین رفتار هم موجب آرامش فرزندتان می شود هم آرامش شما .
ونکته پایانی این که تربیت فرزند کاری ارزشمند وزمان بر است که نیازمند صبر وحوصله بیشتر می باشد ونباید ابراز خستگی ونگرانی کرد
امیدوارم در سایه توجهات ایزد منان درکنار خانواده وهمسرتان زندگی سرشار از لبخند وموفقیت داشته باشید.
موفق وپیروز باشید