پرخاشگری وکتک کاری در کودکان

عمو روحانی سلام بسر7ساله ائ دارم که درمدرسه بچه هارامئ زند وبه گفنه معلم باکسی دوست نمیشود چه کنیم ؟

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
وجود خشم و غیظ یک مسئله طبیعی در درون انسانها است که خداوند منان در طبیعت انسان قرار داده تا از آن به موقع بهره کافی را ببرد
بیشتر كودكان غيظ و خشم زياد خود را ابراز می کنند ولی همراه با رشد سنی و عقلی نسبت به كنترل خشم خود بهتر می شوند، اين بهبود بستگی به شخصيت موروثی محيط خانوادگی، هوش و رشد ایشان دارد.
در حدود سن 6 سالگی اغلب لگد زدن و كتك كاری واین موارد اتفاق می افتد .
بروز چنین رفتارهایی نمايانگر تعارض بين خود و شخصيت در حال رشد كودك با شخصيت و نگرش های والدين است.
برخی مواقع که او می فهمد از طريق عصبانی شدن است که به خواسته های خود می رسد و می تواند توجه بسياری را به خود جلب كند و اضطراب در والدين به وجود بياورد خشم و غيظ خود را تكرار می كند. لذا در این مواقع نباید توجه کرد وواکنش نامناسب نشان داد
منشأ پرخاشگری خشم است، اگر خشم باعث آسيب رساندن به ديگران باشد به آن پرخاشگری گويند.
اکنون لازم است در مورد نشانه كودك پرخاشگربیشتر بدانید :
کودک پرخاشگر: جيغ می زند، به قصد اذيت ديگران فحاشی مي كند، اشيايی كه در دسترسش باشد می شكند، با ديگران دعوا می كند، نظم عمومی را برهم می ريزد به ديگران حمله ور می شود، از مدرسه فرار می كند یا آرامش كلاس را برهم می ريزد برای يافتن راه های درمان هر عارضه و مشكل ابتدا بايد علت ايجاد و بروز هر مشكل را پيدا كرد و با علت يابی مسلم است كه درمان نيز سريعتر و منطقی تر انجام می گيرد.
برای رفع این مشکل لازم است بدانیدعلت چیست؟
علل پرخاشگري بسته به نوع شخصيت فرد متفاوت است و اما مهم ترين علل پرخاشگري عبارتند از:
علل ارثي: در برخی موارد ممکن است ناشی از وجود این خصوصیت در وجود ، پدر يا مادر يا اجداد باشد که به كودك نیز منتقل مي شود. همانگونه كه خصوصيات جسماني مانند رنگ چشم- مو- قد و... منتقل مي شود خصوصيات رواني نيز منتقل مي شوند.
علل جسماني: کودکی كه از نظر جسمی مشكلاتي مانند كم كاري يا پركاري بعضي غدد- مشكلات بينايي يا كم خوني و... دارد آمادگي بيشتري براي پرخاشگري دارد.
ناكامي: زمانی که كودك تمايل به چيزي دارد ولي مانعي باعث مي شود كه به خواسته خود برسد، انسان يك سري نيازهايي دارد كه اگر مانعي براي ارضاي نيازهاي واقعي او به وجود بياوريد زمينه را براي پرخاشگري مهيا می شود.
يادگيري: گاهي كودك پرخاشگري را از والدين- دوستان- فيلم هايي كه مي بينند و... تقليد كرده و ياد مي گيرد.
نابساماني خانواده: اگر در خانواده اختلاف و كشمكش باشد و دائم اعضاي خانواده از هم انتقاد كنند و محيط خانه ناامن و نامتعادل شود زمينه براي پرخاشگري بيشتر می شود. جايي كه محبت، رأفت، انسانيت، لطف و صميميت، دلسوزي، خدمت به هم وجود دارد بچه ها كمترين مشكل را پيدا مي كنند.
اعتياد يكي از والدين: مرد و زني كه معتاد باشند زمينه را براي پرخاشگري ديگران آماده مي كنند.
تنبيه بدني: تنبيه بدني يكي ديگر از دلايل پرخاشگري است- تنبيه به معني بيدار كردن- هشدار دادن- تذكر دادن يا محروم كردن موقت است نه به معني كتك زدن و تحقير كردن.
رفتار متضاد والدين: رفتار متضاد والدين زمينه را براي پرخاشگري ايجاد مي كند مثلا پدري كه دستور مي دهد و مادر برخلاف آن دستور عمل مي كند و بالعكس. هرچه تضاد بين والدين، خانه و مدرسه بيشتر باشد حالت پرخاشگري در كودك بيشتر مي شود.
غيبت هاي طولاني والدين: اگریکی از والدین (پدر یا مادر)براي مدت طولاني فرزند خود را نمي بيند و یا كمتر در منزل حضور دارند، اين عاملي است براي پرخاشگري كودك
- تبعيض بين خواهر و برادران از عوامل ايجاد پرخاشگري در كودكان است.
- از عوامل ديگر پرخاشگري اين است كه بعضي انسان ها آداب كنترل نفس خود را نمي دانند، اگر انسان متقي باشد بر خشم خود مسلط مي شود.
اکنون به راههای درمان این موضوع اشاره می کنیم
ضمن اینکه به یاد داشته باشید بیان مسائل فوق به معنی وجود آن نیست فقط جهت دقت وبررسی ویاد آوری بیشتر بیان شد لذا نباید خود را نگران کنید واحساس کنید که مشکلی است که حل نخواهدشد
درصورت جدی بودن این موضوع در وجود فرزندقبل از هر چيز كودك از نظر جسمي چكاپ كامل شود تا اطمينان حاصل كنيدكه از نظر جسمي و غدد مشكل خاصي ندارد. براي كاهش و درمان پرخاشگري راه هاي مختلف وجود دارد كه در اين مبحث به ذكر چند راه حل مي پردازيم.
1- اجازه ندهید پرخاشگري و خشونت در كودكتان تثبيت شود و به صورت عادت درآيد. كودك اگر دريابد كه با اين شيوه عمل مي تواند موفق شود هرگز تن به مصلحت نخواهد داد، و احساس خواهد كرد كه از طريق پرخاشگري مي تواند به خواسته اش برسد.
2-کمک به رشد فكري كودك: در موقع پرخاشگري نبايد عصباني شد و يا بر سر كودك داد كشيد اين امر اثري فوري ممكن است داشته باشد ولي در درازمدت كاري بيهوده است ودر رشد فکری او اثر سوء خواهد گذاشت
بايد از جر و بحث و جار و جنجال دست كشيد و از طريق ذكر داستان ها و بيان مسائل كوشيد تا سطح آگاهي و انديشه او را بالا برد.
3-آشنا یی با حقوق ديگران: اورا به حقوق و وظايف خود در برابر ديگران آشنا کنید، تا گمان نكند كه والدين و احيانا ديگران موظفند هر رفتاري كه از او بروز كردمتحمل شوند، بلكه بايد كودك كنترل نفس خود را بداند.
4-آگاهي به زشتي رفتار: سعی کنید او دريابد كه با پرخاشگري خود عمل ناپسندي انجام داده و نبايد هرگز از زدن و ويران كردن و پرخاش و عتاب خود راضي باشد، بايد به خاطر عمل زشتي كه انجام داده از طرف مقابل عذرخواهي كند.
5-رفع ناكامي ها: بايد مسائلي كه باعث ناكامي او مي شود را از بين ببرید، يا اينكه قدرت تحمل كودك را در برابر ناكامي بالا ببرید كه لااقل كودك پذيراي ناكامي باشد و پرخاشگري نكند و مطابق با توان كودك از او انتظار داشت.
6-ايجاد محيطي صميمي: شما می توانید از طريق ايجاد روابط دوستانه و محيط صميمانه و گرم تا حدي زمينه پرخاشگري را كم نمايید. همچنين از طريق ذكر و بيان ملاطفت ها محبت ها و خوبي هايي كه در ديگران وجود دارد مي توان بذر محبت و لطف را در دل افراد كاشت و ایشان را نسبت به يكديگر خوشبين كرد و به كودك بايد تفهيم كرد كه با رفتارهاي پرخاشگرانه نمي تواند دوست خوب براي خود انتخاب كند.
7-ايجاد سرگرمي و اشتغال: به یاد داشته باشید بيكاري و نداشتن يك وظيفه فرد را دچار پرخاشگري مي كند سعی کنیدفرزند را به كاري كه مورد علاقه اش است سرگرم کنید. تا فرصت فكر كردن براي دعوا و تهاجم را نداشته باشد.
8-بها ندادن به لجبازي ها: بعضي كودكان از طريق لجبازي و خشونت مي خواهند به هدف خود برسند سعي كنید از طريق بي اعتنايي به لجبازي ها و بها ندادن به آن لجاجت، پرخاشگري او را بي اعتبار كنید.
¤ دوري از عصبانيت ها: در هنگام عصبانيت سعي كنید بر خود مسلط و كنترل خود را از دست ندهید، هرگز به خشونت نپردازید كه در آن صورت تماشاي صحنه پرخاشگري كودكان شما را خشن خواهد كرد.
9-دور داشتن كودك از محيط هاي پرهياهو و پرسروصدا زمينه را براي پرخاشگري كودك كم مي كند، بايد تا آنجا كه ممكن است فرزندتان را از كارها و اموري كه جنبه خشونت را در او رشد مي دهد دور بداريد.
10-گزينش راه انحرافي: اجازه ندهید فرزندتان برسر دیگرا ن عقده خود را خالي كند. در موارد خشم، عروسكي را به دستش بدهید تا به زمين بكوبد يا اسباب بازي خرابي در كنارش بگذارید تا خشم خود را متوجه آن كند.
11-ازي هاي نظامي: مي توان از بازي هاي جنگي و نظامي براي كنترل و تبديل پرخاشگري و خاموش كردن شورهاي انحرافي استفاده كند، همچنين استفاده از ورزش، هواي آزاد، شوخي ها و مزاح ها در كاهش پرخاشگري ایشان موثر است.
12-حمايت رواني: تاجایی که ممکن است ایشان را سرزنش نکنید بلکه از او دلجويي كنید و به او بگويید چرا چنين كردي؟ چرا ناراحتي؟ حاضرم به تو كمك كنم و... از اين طريق براي او پناهگاهي اطمينان بخش درست كنيد كه خود را در پناه شما قرار دهد.
13-تنبيه: اگر فرزندتان همچنان به این رفتار خود ادامه داد در چنين مواردي ضربه اي بر كفل و پشت دست او بزنید تااحساس كند و دريابد كه درد چيست و خشونت و آزار به ديگران چه معنايي دارد، البته بايد توجه داشت كه در آخرين مرحله از تنبيه استفاده كند و در اعمال تنبيه مسائل تربيتي را مد نظر قرار دهید.