کودکان خجالتی، چرا ؟

با عرض سلام پسر 7.5 ساله ای دارم که در کلاس دوم درس می خواند بسیار کمرو ست به راحتی جواب سوالها را میده ودر نمایش سر کلاس شرکت میکنه اما با صدایی پایین . حتی خرید هم دوست داره وانجام میده. با بچه ها در کلاس به حد ضرورت حرف میزنه و ساعتهای تنفس تنها در کلاس می ماند به بهانه سردی هوا یا اینکه بچه ها با او بازی نمی کنند . دوست صمیمی ندارد . با او خیلی حرف زدم که بایددر بازی آنها شرکت کنه تا بتونه با آنها دوست بشه. اما تمام علاقه اش به بازی کامپیوتری و با باغ وحشی که دارد است .بیرون هم نمیرود اگر هم برود من باید کنارش باشم. چکار باید بکنم لطفا به من کمک کنید ؟

پاسخ در ادامه مطلب

با توجه به مطالب مطرح شده از سوی شما اینگونه رفتارها به نوعی بیانگر کمرویی وخجالت ایشان است لذا قبل از اینکه درباره نحوه مقابله با آن فكر كنيد، لازم است  از مضمون كمرويي شناخت بيشتري داشته باشيد.

كمرويي، صفت فردي است كه به خاطر ترسويي،احتياط كاري و عدم اطمينانش،نزديك شدن به آن مشكل است.فرد كمرو هشيارانه از مواجهه با افراد يا چيزهاي مشخص يا انجام كاري همراه آنان بيزار است. در گفتار يا كردار خود ملاحظه كار است،از ابراز وجود بيزار است و به طور محسوسي ترسوست.ممكن است فرد كمرو كناره گير يابي اعتماد وياازخمير مايه ي ديگري باشد: شخصيتي پرسش انگيز، بي اعتمادومشكوك. كمرويي براي افراد مختلف داراي معاني متفاوت است.كمرويي شرايط پيچيده اي است كه آثارمختلفي بر جاي مي گذارد، از ناراحتي مختصر تا ترس بي مورد از مردم و روان رنجوري حاد.

كمرويي علل مختلفي دارد،که باید از سوی شما مورد بررسی بیشتری قرار بگیرد بعضي از آنها از اين قرارند:

• وجود فــــرد كمرو در خانواده مثل پدر،يا مادر كمـــرو  و الگوگيري كودك از او

• تحقيــــر كـــودك در خانه و مدرسه. از سوی والدین ویا معلمان ودانش آموزان و..

• برچسب كمـــرويي بر كـــودك زدن و تلقين كمــــرويي به او در جاهای مختلف

• مقايسه كـــودك با ديگــــران .مثلا توانایی ها ی او را با دیگران مقایسه کنید

• توقــــع بيش از حد از كـــودك داشتن

• تجارب منفــــي كـــودك در موقعيتهاي مختلف. مثلا تجربه های تلخ از دوستی ها ویا از محیطها

• نقل مكان هـــاي مكــــرر خانواده

• تـــــرتيب توالد

• طلاق يا مـــرگ يكي از والــــدين

• آرمان گــــرايي والدين و يا جامعـــــــه با عث میشود توقع های زیادی از توان شخص داشته باشید

راههــــاي پيشگيــــري ازكمــــرويي در كــــودكان:

بيشتراوقات، خجالت ،هنگامي در طفل ايجاد مي شود كه او در زندگي خانوادگي خود تكيه گاه مطمئني نمي يابد تا با اطمينان و اعتمادبه آن، شخصيت خويش را ثبات بخشد.همين كمبود باعث مي شود كه كودك شما از تجربه كردن وقايع تازه و عجيب برحذر باشد .ممكن است شما اظهار كنيد كه: من چند فرزند دارم، اما چرا فقط اين يكي كمرو شده؟ توجه داشته باشيد حتي در يك خانواده كه نحوه تعليم وتربيت درآن يكسان است همه افراد بهره يكساني از آن نخواهند برد. پس اگر متوجه كمرويي فرزند خود شديد،به هيچ وجه او را با فرزندان ديگر مقايسه نكنيد. همچنين نبايد رفتار و كردار او را تاييد كنيد مثلا بگوييد: آفرين چه پسر ساكتي! و يا او بچه بسيار خوبي است، هميشه گذشت مي كند. بدانيد كه كودك شما مثل شاخه نورس وتري، دردستان قدرتمند شماست.پس بافرزند خود در كمال دقت و ظرافت رفتارنماييد، زيرا كمرويي و يا برعكس اعتماد به نفس او، در خانواده شكل مي گيرد.

*از كـــودكتون توقـــع انجام كارهاي محــــال را نداشته باشيد.

سعي كنيد انجام كارهايي را از كـــودك درخواست نماييد كه مي دانيد ازعهده آنها برمي آيد.و مثلا اگر در دوره تـــرس هاي كودكانه است از او نخواهيد كه در استخــري از آب بپرد و يا به زيرزمين تاريك برود.

*زياد از حد نگــــران فــــرزند خود تون نباشيد.

اگر ترس و نگراني شما در مورد فرزندتان زياد از حد باشد، ناخودآگاه اين ترس را به كودكتان نيز منتقل مي كنيد. اگر اين روش را ادامه دهيد، امكان عمل و ابتكار را از او مي گيريد. سعي كنيد همه چيز را از قبل براي آماده نسازيد، بلكه به او كمك كنيد تا بتواند در برابر موقعيت هايي كه احتمال خطر در آن مي رود عكس العمل مناسبي نشان دهد. درضمن سن و سال او را از ياد نبريد و او را به انجام كارهاي ساده تشويق كنيد كه از هر عامل ديگري در تصحيح رفتارش مناسبتر است.

*ابتكـــارات كـــودك را دست كم نگيـــريد.

به كارهاي كودك خودبها بدهيد وبدانيد كه او در حدتوان خود توانسته كارهايي هر چند كوچك را انجام دهد. نكته مهم آن است كه او به خود و به نيروي خود اطمينان پيدا كند و نتايج كارهاي خويش را بسنجد. تجربه اندوزي فعلي اوست كه اساس رشدش را در آينده فراهم ميكند. ازگفتن جملات هشدار دهنده مثل: مواظب باش و يــا حواست راجمع كن خودداري كنيد وبه جاي اين القاآت منفي، محيط او را از عوامل خطرزا تخليه كنيد.. ضمن اینکه او تا قبل از ورود به مدرسه به محیط خانواده تعلق عجیبی داشته است لذا به یکباره توقع داشتن این مسئله که به راحتی با این موضوعات کنار بیاید کمی زود است وعجولانه لذا به مرور خیلی از مسائل حل خواهدشد

*تـــولد نـــوزاد جديد

تولد نوزاد جديد همواره باواكنش هاي خاصي از جانب كودك بزرگتر همراه بوده است.تنهاراه درمان دراين موقعيت ،عبارت است ازسهيم كردن اودرمراقبت ازنوزاد وبدترين روش آن است كه مثلا مانع ازدست زدن اوبه نوزاد بشويم.به خصوص درروزهاي اول تولد در مقابل كودك ارشد به نازونوازش نوزاد نپردازيم واين كارراحتمادرغياب كودك بزرگتر انجام دهيم.

*كـــودك را از مدرســـه نتــــرسانيد.

ورود به مدرسه رادروازه دخول به اجتماع فرزندتان بدانيد و هر ترس و ترديدي را از دل دور كنيد. كودك را با تنبيهات احتمالي مدرسه نگران نسازيد.توجه داشته باشيد كه كودك در صورتي اين گام هاي نخستين را با موفقيت برخواهد داشت كه والدين با عقل وتدبير، اوراآماده اين كار ساخته باشند. سعي كنيد او را به حال خود واگذاريد تا تجارب تلخ و شيرين اين ايام را خود تجربه كند و بيش از حد نگران او نباشيد.

*كشــف عوامــــل جاذب

به كـــودكان در كشف هر چيز جذب كننده اي كه دروجودشان هست كمك كنيد و از امروز به تعريف كردن از فـــرزند خودتان به خاطر تمام چيزهاي جذب كننده اي كه در اعمال و وجود او مي يابيد، بپردازيد.

*عــرصه بـــرخوردهاي كـــودك را با محيط خارج گستــــرش دهيد.

شـــرايطي به وجود آوريد كه كودكان نحوه استفاده از معلومات كودكان ديگر را، به عنوان يك منبع فرا بگيرند و از يكديگر كمك بخواهند و به يكديگر كمك كنند. هدف، تمرين و تشويق همكاري، اشتراك مساعي و دوستـــي براي ايجاد يك جامعه خوب است. علاوه بر آن بازي ها و اسباب بازيهايــــي كه به دو بازيكن يا بيشتـــر نياز دارند بايد بــراي تقويت بازي اشتـــراكي در دسترس باشند.

*كـــودكتان را وابستـــه به خود نكنيــــد.

فرزندان خود را صرفا به اين دليل كه بهتر مي توانيد آنان را تحت كنترل يا سازماندهي در آوريد، تشويق به وابستگي نكنيد. وابستگي مانند شكلات كشي است، هرچند مزه آن خوب است اما هميشه در آخركار،به دندان شما مي چسبد.

*حس قبــــول مسئوليت را در كـــودكان تقـــويت كنيد.

به كودكان ياد بدهيدكه مسئول كارهاي خودشان باشند.كودكان را تشويق كنيد كه درمقابل ديگران نيز مسئول باشند،البته نه فقط در كمك كردن به افراد سالمند براي عبور از خيابان، بلكه در كمك كردن به خواهران و برادران در انجام كارهاي خانه، كمك به شما در زمان ناراحتي يا كمك به همكلاس هايي كه نيازمند ياري مي باشند.

*كــــــودك را از شكست نتـــرسانيد.

بروز برخي اشتباهات را مجاز بدانيد و بگذاريد كودك با صرف وقت كافي متكي به نفس ترشود. كودكان كمرو به دليل اضطراب ناشي ازشكست در كار يا انجام نادرست عملي از انجام هر كاري مي ترسند. به كودكتان بياموزيد به استقبال مخاطرات حساب شده بروند و شكست را متحمل شوند.

*احساس لــذت درتنهايـــــي

ترتيبي بدهيد كه كودكان به هنگام تنهايي باخودشان راحت باشند. تنهايي، زمانيكه به عنوان ابزاري براي برقراري ارتباط با خود انتخاب مي شود مي تواند تجربه اي مثبت باشد. اين به آن معناست كه مكان هايي اختصاصي و اوقاتي فردي در اختيار كودك شما قرارداده شود. همچنين به آن معناست كه زندگي كودك را با فعاليت هاي گروهي برنامه ريزي شده پرنكنيد. بنابر موقعيت حتي به آن معناست كه كودك را به انجام فعاليت هاي انفرادي مانند پياده روي در اطراف منزل،رفتن به موزه وسينما،يا كودكان بزرگتر رابه گردش در پارك تشويق كنيم.

*نـــوازش، اطمينـــان و عطـــوفت

سعي كنيدفرزندان خود ( به خصوص فرزندان كمرو ) را قدري بيشتر نوازش كنيد. تماس جسماني باعث مي شود كه كودك احساس طرد شدن نكند.اين كار احساس رضايت را در او ايجاد مي كند و واقعيت وجودي او را مورد تأييد قرار مي دهد.

آخــــر اینکــــــــــه :

دستورالعمل هايي كه ذكر شد، بسيار ساده و عملي است.بااين حال اگر باز هم احساس نموديد كه فرزند كمرويي داريد، هرگز مايوس نشويد و خود را نبازيد،بهترين كار اين است كه كار را به كاردان بسپاريد و از كارشناسان متخصص مشاوره به صورت حضوری  كمك بخواهيد. در ضمن سعي كنيد كه رفتارتان كاملا طبيعي باشد.در اين صورت كودكان هم آرامش خاطر پيدا مي كنند و روند درمان به سرعت پيش خواهد رفت